Biorąc pod uwagę powyższe informacje należy zaznaczyć, iż więzienie (Gefängis Myslowitz), a od 15.03.1941 r. areszt (Haftanstalt) w Mysłowicach, położony przy Krakauerstrasse 2, z 221 miejscami dla mężczyzn i 34 miejscami dla kobiet10 kwalifikował się do grupy samodzielnych więzień XVIII katowickiego obwodu sądowego Rzeszy11. Naczelnikiem tegoż więzienia był Krautwald. Przeznaczone było dla egzekucji kar orzeczonych wobec mężczyzn i kobiet z różnymi karami aresztu i więzienia z okręgów sądów krajowych w Bytomiu-Katowicach i Bielsku-Białej. Podczas akcji aresztowań w rejencji katowickiej 9-10 listopada 1939 roku w więzieniu osadzono dodatkowo 150 osób. W styczniu 1941 roku w więzieniu utworzono specjalny oddział dla mężczyzn skazanych za odmowę pracy. Prasa konspiracyjna („Ziemie Zachodnie Rzeczypospolitej”) pisała, iż w więzieniu tym stosowano średniowieczne metody torturowania poprzez łamanie kołem. Tajne wydawnictwa donosiły, według ówczesnego rozeznania, że więzienie było przepełnione, a liczba więźniów w Mysłowicach w dniu 1.04.1943 r. wynosiła 4500, w tym 1500 kobiet12. W dniu 23.01.1945 r. przebywało 210 więźniów. Z wymienionej grupy 84 więźniów Wehrmachtu przekazano do dyspozycji władz wojskowych, a 6 więźniów policyjnych zostało przekazanych policji bezpieczeństwa. W tym samym dniu 90 osób zostało zabranych w bliżej nieokreślonym kierunku. W więzieniu pozostało 120 osób, z których zwolniono 97 osób (w tym 70 kobiet). Były to osoby, którym pozostały do odbycia niewielkie wymiary kar, oraz więźniowie śledczy, na których zwolnienie wyraził zgodę właściwy prokurator. W dniu 23.01.1945 r. kolumna 23 osób wyruszyła pieszo przez Racibórz, Nysę, Prudnik do Kłodzka, dokąd przybyła w dniu 7.02.1945 r. Dnia 9.02.1945 pociągiem wywieziono ich wszystkich do Budziszyna13.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.