Historia miasta
O Mysłowicach, jako o mieście lokowanym na prawie magdeburskim, wspomina po raz pierwszy dokument księcia opawsko-raciborskiego Mikołaja z 1360 roku. Jednak już wcześniej pojawiają się nie tylko sygnały mówiące o osadnictwie na terenie dzisiejszych Mysłowic, ale także istotne wzmianki, a to o pożarze, spowodowanym najazdem Tatarów, a to o przygodach mysłowickiego plebana, czy wreszcie, najbardziej wiarygodne, wzmianki o opłatach świętopietrza, których wysokość świadczy o znacznej wielkości naszej miejscowości w początkach XIV w1. Jednakże nie wiemy, kiedy osadnictwo polskie dotarło w te rejony tak naprawdę i w jakich punktach obecnego obszaru miejskiego uplasowały się najstarsze osiedla, jak się rozwijały i jakie przechodziły koleje2.
Wielokrotnie zmieniali się właściciele miasta, których posiadłości, oprócz samych Mysłowic stanowiły także wsie: Brynów, Załęże, Bogucice, Szopienice, Roździeń, Dziećkowice, Brzezinka i Brzęczkowice. Wśród nich pojawiają się takie nazwiska jak: Turzonowie, Salamonowie, Kamieńscy, Lipscy, czy wreszcie najbardziej znani Mieroszewscy i Sułkowscy. Mieroszewscy, aby uniknąć rozdrobnienia majątku poprzez dziedziczenie go przez kolejnych spadkobierców, utworzyli w Mysłowicach ordynację. Przetrwała ona 161 lat, od 1678 do 1839 roku, gdy sprzedano miasto przemysłowcom Wincklerom.
Miasto w ciągu swych dziejów zmieniało wielokrotnie przynależność państwową. W czasach, z których pochodzi najstarszy dokument o mieście (1360 r.), było we władaniu Czech. W późniejszych czasach przeszło pod władzę Habsburgów, którzy panowali tu do lat 40-tych XVIII wieku. W trakcie wojen śląskich pomiędzy Habsburgami i Prusami o Śląsk w latach 1740-1764 miasto przechodzi wielokrotnie z rąk do rąk, padając w 1758 roku ofiarą kolejnego pożaru. Dopiero po podpisaniu w 1764 r. w Hubertusburgu pokoju pomiędzy Austrią i Prusami Mysłowice, wraz z całym Górnym i Dolnym Śląskiem, oprócz księstwa cieszyńskiego i karniowskiego, stają się ostatecznie częścią Prus. Po kilkudziesięciu latach spokoju miasto doświadczyło na początku XIX wieku kontrybucji, tym razem na rzecz wojsk francuskich, które kwaterowały tutaj po wojnie francusko-pruskiej w latach 1806-1807 i klęskach Prus pod Jeną, Auerstadt i Frydlandem.
Granicę miasta najwyraźniej zaznaczała rzeka. Ona też stała się miejscem historycznie znaczącym, a to za sprawą zbiegu granic trzech państw, które w XVIII w. dokonały rozbiorów Polski. Miejsce połączenia się Czarnej i Białej Przemszy do dzisiaj zwane jest „Trójkątem Trzech Cesarzy”, gdy od 1846 roku zbiegły się tu ich granice. Współcześnie w tej okolicy zbiegają się granice sąsiadujących z Mysłowicami miast: Jaworzna i Sosnowca3.
Obecnie Mysłowice są jednym z ponad 20 miast tworzących w centralnej części byłego województwa katowickiego największą w Polsce konurbację, zwaną Górnośląskim Okręgiem Przemysłowym i leżą w jej południowo-wschodniej części4. Jego nazwa należy do grupy nazw patronimicznych. Łaciński wyraz „patronicum” oznacza imię rodowe, a więc nazwę miasta utworzono od imienia, czy przezwiska ojca lub protoplasty rodu. Prawdopodobnie protoplastą rodu osiadłego na początku drugiego tysiąclecia na obszarze dzisiejszych Mysłowic był Mysł, Mysław5.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.